Parnasizm, 1860 yılında Fransa’da Çağdaş parnas şiir dergisi etrafında toplanan sanatçılar tarafından Romantik şiire tepki olarak ortaya çıkmış bir edebi akımdır. Bu akımı gerçekçiliğin şiire yansıması olarak düşünebiliriz.’ Sanat için sanat ‘görüşü benimsemişlerdir. Onlara göre şair kuyumcu titizliğiyle çalışmalıdır. Şekil çok önemlidir. Bu akım şiirde Romantizm akımına tepkili yaklaşmaktadır. Dış dünyayı nesnel bir bakışla anlatmışlardır. Şiirde ölçü, kafiye ve ses uyumu çok önemli olmuştur. Bu özelliği ile Parnasizm Sembolizm’den ayrılmaktadır. Şiiri, ışık, gölge, renk ve çizgilerle sağlamayı düşünmüşlerdir. Uzak ve yabancı ülkelerin efsanelerinden yararlanmışlardır. Bu akımında ayrıca şairler şiirlerinde kişiliklerini gizlemişlerdir. Parnasizm, “şiirde gerçekçilik” demektir. Parmasyen şairler, hayalci ve duygucu romantik şi¬ire karşı tepki olarak ortaya çıkmışlardır. Eski Yunan edebiyatı ve Latin edebiyatına yeniden geri dönüş olarak düşünülebilir. Bu akımı benimseyen şairlerin karamsar bir ruh hali vardır. Parnasizmle birlikte, bilim ve fenle ilgili konular, felsefi düşünceler şiire girmiştir.
TEMSİLCİLERİ
Theophille Gautier
Theodore de Banville
Leconte de Lisle
Jese Maria de Heredia
S.Prudhomme
François Coppe
